Netgedichten

netgedicht (nr. 225):

Winterbloesem

Mijn tuin bepoederd met
glinsterend wit kristal
in één nacht veranderd
door 'n fijne sneeuwval
in een betoverend mooi
wintersprookje.

De treurwilg in wintertooi
tot het kleinste stronkje
het gammele tuinhekje met
een wit kanten randje.
Het vogelhuisje een waar
paradijsje voor vinkjes
winterkoninkjes en sijsjes.

Ik laat mijn tuin nu maar
met rust, want elke voetstap
maakt dit winterse prentje
stuk en tuur verstild uit
mijn raam bewonderend
en bedachtzaam.

Alstublieft nu even geen dooi
daarvoor is dit veel te mooi.