Netgedichten

netgedicht (nr. 31.188):

onder de nagels

Steeds minder word ik langs buiten
het flinterdunne dat nog te halen is
ligt op een ontmanteling te wachten

de schil der jaren en de revelaties
het voorzichtig stilzwijgen
steeds dunner als een membraam

het fundament diep verankerd
in het bultige bovenop een geleefd leven
het hoeft zelfs niet meer gebarricadeerd
in een masker of bepleisterd met genadezalf

het schillen van een ui
leidt tot botulisme onder de nagels
de vergiftigingsdood van het spreken

de mens
krult slechts tot daar waar het reikt
al de rest opgesloten in de harmonie
van voor de geboorte
men noemt dat zelfontplooiïng
en de rest ligt finaal op de eindstreep

ik strek mijn vingers
maar het kraakt slechts
tot in mijn verkrampte ligamenten
tevergeefs het zijn
lag reeds lang in mijn uitzichtloze ogen

al wat telt ligt onder de vingertoppen
het binden van het woord tot in het filament
onderhavig aan het zinnebeeld futiel
al dat spreekt lag al in het zichtbare voor mij

ik zeg U
ik kijk maar ik zie niet
ik spreek in sprakeloosheid
want er is nog niemand
van de dood teruggekeerd