Netgedichten

netgedicht (nr. 31.622):

Ik vraag me af.

Wat gaat er om in het hoofd van de koorddanser op het smalle koord hoog boven een ademloos toekijkend publiek, dat niet wetend wat het nu moet kiezen, tussen het hopen op het slagen van de acrobaat en hem de andere zijde van de staaldraad zien bereiken of zo stiekem met een ergens diep verborgen fatalistische gedachte, ontstaan in een vroege jeugd door een al te krachtdadig optreden van een vader die het zo nodig vond om op gezette tijden zich tegenover vrouw en kinderen als een machofiguur het huishouden te doorkruisen om zo zijn frustraties te botvieren, dat publiek dus, dat wel eens zou willen zien wat er nou precies gebeurt als het eens mis gaat, wanneer de evenwichtkunstenaar een misstap maakt of even de concentratie verliest, misschien wel afgeleid door een ritselend papiertje van zo’n smakeloos bij het tankstation in een opwelling gekocht snoepgoed van een of andere ongeïnteresseerde onverlaat in het midden van het vak met de goedkoopste plaatsen, de zogenaamde stijvenekkenrang, of de oude ongeschoren man die zijn astmatische hoest, opgelopen in zijn aan alle kanten tochtende 45 kilometer per uur autootje compleet met parkeervergunning pal voor de Albert Heijn even de vrijheid moest geven of hij wilde of niet, wat dan weer als zeer storend doorklinkt in de avondlucht in de goedgevulde circustent, waar enkel een aanzwellend tromgeroffel vanuit de orkestbak opstijgt, bedoeld om het gevaar van de actie nog eens te onderstrepen van de hoog in de lucht vertoevende gedaante, en zo de spanning naar een hoogtepunt te voeren?

Schrijver: Peterdw., 31 maart 2010