Netgedichten

netgedicht (nr. 31.656):

ONBEKEND LANDSCHAP

Een onbekend landschap doemt op
met gesloten ogen
volgt mijn geest een kronkelweg

achter een oude eik
moet ik stil gaan staan
en daar verschijnt opeens
jouw silhouet

ontspannen kijk je naar het beekje
dat langzaam voortstroomt
in een glittering van hemelsblauw

alsof je bang bent te vergeten
leg je het vast
penseelstreken
mengsel van gevoel en kunst

je stapt naar achteren
en luistert
je kijkt betrapt
het lijkt wel of je aarzelt
twijfelt

toch gaat je hand het doek bewerken
ik ben gevangen in jouw ban
het landschap wordt voor mij steeds vager

wat overblijft ben jij
de lucht
het schilderij

het neergelegd gevoel
mijn fantasie streelt jou
en plotseling
ga je beginnen

kleur na kleur
je kijkt verrukt
ontspannen ga je door
een vlucht
de wereld wijd

jezelf gegeven
ontworteld aan de werkelijkheid
gebleven is dat schilderij
bewaard in mij