Netgedichten

netgedicht (nr. 32.326):

Wit

Hij ontwijkt op de Staphorster Gemeenteweg razendsnel
fietsende meisjes van zes. In een flits neemt hij waar één
starende moeder in somberbonte bollende dracht.

Het verleden sterft geleidelijk.

Thuis staart een voormoeder hem dagelijks aan op een
overbevolkte foto anno 1900. Als enige draagt zij nog
de Alphense muts. Verkwikkend dat wit temidden van
al dat aak'lig zwart. Kon hij maar schilderen…

Met één stip wit
maakte Weissenbruch een vrouw
lichtende

Naschrift: de afbeelding is duidelijker met
deze link: http://bit.ly/aILHE9