Finish

Brandende benen
op stroperig asfalt
verleiden mij,
meter na meter,
om te stoppen.

Ik ben te grazen genomen
door de lengte van de afstand,
maar ik zet door.

Leeg, krachteloos en
kapot gelopen verschijnt
het bevrijdende zicht op de finish

Ik zak
naar de grond
vlak achter het lint.

Lichaam en geest
vervloeien in tranen;
ik huil als een kind?

Ik heb het geflikt
liep hem uit
en scoorde mijn tijd.

Ik kwam, ik zag en overwon
mezelf slechts als een schim
van de man die hieraan begon.

Verdronk in een engte van
oneindigheid
en dacht: ik doe dit nooit meer.
Nooit meer!

2uur .30minuten .30seconden.

Eèn jaar later stond ik daar weer.

Schrijver: De Hertog, 11 juni 2010

dichter.de.hertoggmail.com

marathon

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 5 stemmen 346