Netgedichten

netgedicht (nr. 33.103):

Dageraad / Eos

De windstille nacht
met zijn gordijn van stille schemer
verkeert nog in rust, en wacht
nog dronken van slaap, op Haar.

Zii, die sluimert in haar gouden bed
gehuld in een luchtig golvende sluier
ontwaakt, rekt zich uit, en opent
haar armen naar de dageraad
die in warme gloed wordt gezet.

Zacht rosewit gloort de ochtend,
kust de vroege morgen wakker,
druppels dauw, als fijn geslepen glas
glinsteren tussen grassen groen
en gele boterbloem.

Een nieuwe dag is geboren
vogels net uit het ei, sjilpen zacht
een mussenkoor, met daar tussen door
de vink,die zich ook laat horen,
merels zingen hun aria met vuur
het is èèn twinkelende partituur.

naar aanleiding van: Morgenstimmung, componist; Edvard Grieg