inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.192):

Ze staart naar buiten

Ze staart naar buiten
naar de drukke wereld
de regen tikt tegen de ruiten
de mensheid kent geen geduld

De duikplank is hoog
niemand die haar ziet
ze houdt het niet droog
maar springen durft ze niet

Ze staat op een groot plein
haar dierbaren om haar heen
om dichtbij haar te zijn
maar toch voelt het alleen

“Waarom begrijpt niemand mij?
dat is wat ik me afvraag
nee ik ben niet altijd blij
omdat ik alles zo alleen draag”

Wie wijst mij de route
naar zelfstandigheid
waarom moet ik boeten
voor mijn eigen identiteit

Ze staart naar buiten
naar de hevige wind
de regen tikt tegen de ruiten
de sterrennacht begint

Schrijver: Willeke Tjassens, 16 juni 2010


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 439

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Quicksilver
Datum:
17 juni 2010
Email:
dvdvthhotmail.com
Invoelend verdrietig gedicht, heel mooi geschreven.
Naam:
ingridvoerman
Datum:
16 juni 2010
Email:
steveniingridhotmail.com
Verdrietig, maar mooi verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)