inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 255):

Eenzaam

In zijn monotone eenzaamheid
heeft hij een hondje bevrijd
uit het asiel gehaald
en ervoor betaald.

Nu wordt hij bij elke thuiskomst
beloond, elke keer als
hij nu binnenkomt wordt hij
begroet met kwispelende
staart en sprekende ogen.

Zijn eenzaamheid is vervlogen
voortaan zijn al zijn
eenzame monologen
spraakzame dialogen.

Schrijver: Janna Nendels, 23 december 2001


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.4 met 189 stemmen aantal keer bekeken 24.667

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

WOLF, 24 jaar geleden
Erg mooi gedicht Janna
Ik kan niet anders dan blij kwispelen.
ursula, 24 jaar geleden
Het gedicht is zo beschreven dat dit herkenbaar is voor alle hondebezitters.
Prachtig weergegeven!
Jessica H., 24 jaar geleden
Ik heb ook een hondje uit het dierenasiel.
Hij keek me daar al droevend aan dat ik hem
heb meegenomen tegen een vergoeding. En dat
wat jij in het gedichtje beschrijft klopt
precies.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)