Netgedichten

netgedicht (nr. 35.146):

O liefde!

De dag is vol klachten, de avond om te schuilen
de nacht is een angstige plek en ik kan wel huilen,
wanneer maak ik in mijn leven nu eens vaart
en hou ik op mij voor dat leven te verschuilen?

Ik kan wel willen en mezelf opzwepen maar ik
weet dat er geen redden aan is voor mij, dat ik
ten onder zal gaan als een angstige haas die z'n
demonen niet wegkrijgt, al gebruik ik een breek-

Ijzer, geen deur zal ik ooit kunnen openbreken,
en dat wil ik eigenlijk ook niet, omdat ik dan
geen meelijwekkende gedichten zou kunnen
opschrijven, in iets van een 19e eeuwse stijl.

Daarom lees ik ook veel boeken uit die tijd
vooral romantische en hartbrekende poëzie,
en denk ik aan een onbereikbare liefde, een
meisje uit de straat die ik zou willen schaken.

Maar nu niet, nu loop ik door de het stadspark
op zoek naar inspiratie, door te luisteren naar
de wind in de bomen en 't geruis van auto's
in de verte en hier in 't water 't kwaken.-