Netgedichten

netgedicht (nr. 35.964):

Vlinder zonder vleugels ?

De aarde, blauw aangezicht
in het kosmisch kille licht,
ik wrijf je warm, op vlucht
tussen de planeten, waarvan we
vandaag de namen zijn vergeten,
ik dichtte een arm om je middel heen.
Je kwam liefde te kort, een woord
waarom gelachen wordt, het
blauw wordt ijs, daarna grauw,
niet in meer staat innerlijk te
bloeien, in de kou wordt alles
ontkend, de regen berijdt het
blad waaronder de vlinder geen
tehuis kon vinden en tot in
de lente zal zwijgen, een kale
boom op een oude prent, dat in
elk seizoen van kleur verandert
en z’n wortels voelt verstijven,
de vermoeide armen naar de
zon gericht om die in te lijven.