Netgedichten

netgedicht (nr. 36.389):

Wat te zijn

Een gat graaf ik in de aarde
dan kom ik tot bedaren
niet om te zijn of te beminnen
het verzet alleen mijn zinnen

de stenen keer ik om en om
leg ze op elkander zonder reden
stapel ze ergens anders weer op
om ze weer te keren,andersom.

ik veeg mijn reet af met mijn handen
smeer de stront op alle wanden
laaf mijn dorst in een fontein
ver weg klinkt bel en tamboerijn.