Netgedichten

netgedicht (nr. 36.535):

RELIQARIUM

Zo dicht bij elkaar
Met het stadhuis om de hoek
Dat een huwelijkssluiting
Onontkoombaar is

Honderden uitgelaten scholieren
Verstillen tot bruidskinderen

Witjes daalt confetti neer op bagage
En gotiek, als we de trappen nemen
Naar het portaal waar het geestelijke wacht

Eenmaal buiten vang ik verrast het boeket
Van altijdgroene naalden zwemend naar hars

Aan het bruiloftsmaal- gluhwein, braadworst
Chocolade en gasten, geurend naar 4711

Dan, onder duizenden lichtjes, vraagt Signac
Mij ten dans, kleuren spatten in het rond en
Is het werkelijk Neptunus die het glas heft?

Ik knik naar Batseba en wuif naar Delilah
Totdat het aloude CHANGEZ klinkt
Een engel met kroon op mijn schouder tikt

Voor ik de zaal verlaat, vang ik de lege blik
Van Vanitas, zij is altijd van de partij

Eenmaal buiten, geen koets, geen glazen muiltje
Maar Hispeed en snowboots en een nabeeld

Van twee open, stenen handen, een kosmische
Vlam dragend, mij smekend om altijd in der Nähe
Der Seelenlandschaft zu bleiben