Netgedichten

netgedicht (nr. 36.659):

Het huwelijk

De klokken hollen met laarzen
over het blad van deze dag
schudden de bruidssuiker
met emmers uit hun bolle buiken

het altaar is de sponde
waarin nu alles mag
de priester lipt zijn zegen,
zwaait met de witte vlag

bruid zijn is een bevalling
zo te zien
het ja-woord ligt in stuitligging
onder de witte sluier
klampt zich vast aan
de vliezen van misschien
kauwt even op de
zwoerden van het neen

maar de bruidegom
wil eieren voor zijn geld
plukt met de verlostang
de redding van haar huig
schoonmama zwaait met haar
zakdoek de eerste manche af

en onder de luifel gispt de wijn
het salve mater voor de dronken nonkels
het gebraad speelt in de oven sissende slang
om de verveling uit te doven

en aan het kruis roept Christus
het is volbracht, het is volbracht
en sluit perplex de ogen