Netgedichten

netgedicht (nr. 36.908):

midwinterdroom

(op naar 2011.. )

de nacht daalde rond alleen gelaten straten
ik zag een stille man

hij verstond mijn eenzaamheid en droeg
een kroon van sneeuw

wind hing aan de slippen van zijn jas, zijn pas
bevroren door de ferme kou
droeg slechts

illusies van mijn witte nevels
zo zweefde alles wat ik was langs nimmer zatte
dagen

dragen werd een last
lachen was verloren, maar de kleine lentevogels
waren reeds geboren

ze sliepen tot het warmer was
en ik hun stem

opnieuw kon horen