De avond draagt
De avond draagt het licht van de nacht
waar ik kijk en wacht in een stil verlangen.
Tot de sterren aan het firmament verschijnen
mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen.
Als de ochtenddauw mij gaat omarmen
zal de nieuwe dag me ook weer verwarmen.
Zal dan mijn vleugels dicht gaan vouwen
niet meer vluchten maar het leven aanvaarden.
Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/paulah/
Schrijver: Paula Hagenaars, 2 januari 2011
Geplaatst in de categorie: emoties