Netgedichten

netgedicht (nr. 39.941):

Duisternis

Droevig en alleen
uit de wereld;
is het landschap heel gedwee,
stil vredig en zacht.
Teder welt de bries
en raakt het goudkleurig tapijt.
Roekeloos zoals d'aanraking van een veer;
neerdalend als duisternis'ommekeer.
Is er niets meer te verwachten,
stil sereen de morgen afwachten.

Schrijver: ilse van der lee, 17 juli 2011