Netgedichten

netgedicht (nr. 293):

Mijn lief

Ik kan je maar niet vinden
Jij die mij zal gaan beminnen
En werkelijk volmaakt zal zijn
Ik wil je nog altijd winnen

Waar ben je toch verdwenen
Vrouw van passie, lief luchtledig
Hoe langer niet, hoe meer te wenen
Met verlangen, recht evenredig

En ik mis je meer dan ooit
Meer dan ik ooit zeggen kan
Jij bent de vrouw van al mijn dromen
Jij bent de vrouw, ja jij, mam

Schrijver: oepsie, 13 januari 2002

badhairday70

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: ouders

moeder

liefde

verdriet

3.4 met 230 stemmen

39.870

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

oepsie, 23 jaar geleden

punt voor anne-mieke

Anne-Mieke, 23 jaar geleden

Ik kan, in tegenstelling tot anderen die reageerden, hier nou niet bepaald
een ode aan je moeder in lezen.
Ik lees er jouw verlangen in en je onbegrip.

Bea Haasnoot, 23 jaar geleden

Het is een erg mooi gedicht, ben zelf moeder van 4 dochters en schrijfster en hoop dat mijn dochters er net zo over denken als jij in je gedicht omschrijft.
mijn complimenten.

sharon tn Bokkel, 23 jaar geleden

Ik vind het zo'n mooi gedicht want je moeder is altijd je dierbaarste bezit!

ivo vandenberghe, 23 jaar geleden

Prachtig die ode aan je moeder,
de beoordeling is volgens mij te laag.

jennifer, 23 jaar geleden

HEEL MOOI GEDICHT, GA ZO DOOR
Jennifer van Wingerden

halloooo, 23 jaar geleden

echt een gedicht vanuit het hart. Als ik de schrijver was zou ik doorgaan met gedichten schrijven en een bundel uitbrengen.

Janna, 24 jaar geleden

Heel erg mooi Oepsie!

Denise Best, 24 jaar geleden

Mooi en triest tegelijk.

Geef je reactie op deze inzending: