Martín

twee rumdoorbrande ogen parelden
daar had dus je hut gestaan
even zonk ik tot de knieën in jouw shit
ik voelde hoe ellende tussen tenen kruipt
je hart was lichter dan het mijne
je tanden een puinhoop
- en mijn leven dan? -

toen explodeerde je gezicht
in de oerknal van een lach
zo schept elke god zijn wereld

mijn shirt leek te wit
voor je verkoolde lijf
mijn short te ruim
voor wat uitgemergeld bleek
jij was nu toerist

ik ervoer de tragiek
jij hoorde het gefluister van de buren

Schrijver: Stig Hansen, 10 oktober 2011

stighansen1927gmail.com

Armoede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 132