Netgedichten

netgedicht (nr. 41.987):

Lentekriebels...

de dooi zet langzaam in
ik glij van wak naar wak
ik volg mijn ijle adem
die als een etherische gids
mij voorgaat op mijn pad

de natte sneeuw trekt
zoutkringen op mijn laarzen
de witberijmde daken
geven mondjesmaat
hun laatste pannen vrij

straks dartel ik
kalverblij in een klavergroene weide
trap wild gaten in de voorjaarslucht
‘k ontdoe me van mijn juk
trek alle registers open
vul mijn mond met
gele krokussen
en veel te vroege tulpen