Netgedichten

netgedicht (nr. 42.606):

Lawine

soms overvalt ons een lawine van pijn
die het uitzicht doet verdwijnen
overmacht schijnt dan heerser te zijn
het doet onze verwachting ondermijnen

niemand ontkomt aan
schaduwen van het bestaan,
hoe edel de mens ook is,
ieder wordt ooit geslagen
met een worstelend gemis

als ze niet meer worden gesproken
ademen woorden slechts in stilte
men sluit elkaar dan in de armen
en tracht te delen in de immense kilte

geen mens ontkomt aan
schaduwen van het bestaan
het nodigt ons ook uit,
elk op eigen wijze,
met de naaste verder
onderweg mee te gaan