Netgedichten

netgedicht (nr. 42.991):

De Straat

Zomaar, op een donderdag
ik hoefde enkel toe te geven
werd ik, half bewust, als hij toverslag
het verleden ingedreven

het was niet nodig dat ik zocht
ik wist hoe er te komen
toch liep de weg bij elke bocht
heel anders in mijn dromen

ik stapte uit, niet ver vanwaar
ik heen wou gaan
verbijsterd bleef ik daar
minuten staan

ik kende alles weer: de huizen
het plantsoen, de grijze stenen
de bomen rond het plein
alleen de speeltuin was verdwenen

ik liep, of liever zweefde
want het leek wel of ik lichter was
de huizen langs die kleiner bleken
en meer van steen, met minder glas

en toen de hoek om van de straat
van twintig jaar geleden
nog bijna in dezelfde staat:
mijn eigen hof van Eden

mijn eigen paradijs
het was er nog, en toch ook niet
het uiterlijk bewijs
voor wat ik meer nog achterliet

de Tobias Asserstraat
het rijtjeshuis op nummer zes
het is of ik thuiskom, maar te laat
en op een achterhaald adres