Netgedichten

netgedicht (nr. 43.924):

sprong

Ik pak het pad van de minste weerstand,
ik ga op de toppen van mijn tenen staan
en spring na een korte aarzeling, nee, geen
aarzeling, na een kort moment van over-

denking, een moment van reflectie zonder
dat er gedachtes door me heen gaan en spring
dan van de hoge, de hoge brug, om zeker te
zijn dat ik het water hard zal raken. ik wil

wel, maar nu even niet meer. val plat op
het water en ga onder, en zweef zweef doods,
om plots wakker te worden uit mijn dode be-

sluiteloosheid, zwem naar boven en haal diep
adem, haal opgelucht adem, zittend rechtop
bed, en kijk naar de witte zielloze kamer.

'Gelukkig,' zeg ik, 'ik ben er nog, ik ben er nog'-