Netgedichten

netgedicht (nr. 44.186):

Grasland

De mist glijdt zonbetast door ’t dal.
Schaduwen groeien op het veld
van bomen die staan opgesteld
uit het gelid langs d’ akkerwal.

Geploegd, gezaaid, ’t ontluikend groen
strekt hoopvol naar het zonnelicht
de sprieten uit als tegenwicht
voor wortels die dat anders doen.

Het voorjaar draalt, de boer verschijnt
en alles boven ’t maaiveld uit
wordt neergehaald met lange streken.

De geur van gras plooit zich een deken
over het veld als opperhuid
die tastend in de nacht verdwijnt.