Netgedichten

netgedicht (nr. 44.706):

Het boomt niet zo tussen ons

zodra ik een stukje groei
steekt hij zijn takken uit
niet om mij te helpen, nee
hij ziet me liever aan zijn voet

soms hoor ik hem wat kraken
wanneer de wind ons schudt
ik buig dan diep, bemoei
me niet met zijn gemoed

hij kan me raken, zijn kruin
hangt naar onweer en zwiept
en zweept en met heel m’n bast
hou ik me aan de liguster vast