De onheilsplek

Langs de kant van de weg, liggen bloemen,
staan kaarsjes en liggen knuffels,
bij de paal die hen het leven kostte,
langs de kant in het gras,
bliezen zij hun laatste adem uit
en iedere keer als we de onheilsplek passeren,
voelen we weer mee,
met hen die achterbleven,
want langs de kant van de weg,
verdorren weliswaar de bloemen,
wordt af en toe vergeten de kaars te ontbranden
worden de knuffels nat van de regen,
daar op die onheilsplek, maar vergeten,
dat worden zij niet,
ondanks dat de kaarsjes niet meer branden!

Onheil

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 214