Tegen de wind

stilte trekt voorbij het raam
ik luister naar de eeuwigheid
verbonden aan een koord
een alfabet van zegen en hoop

mijn zoektocht naar jou
is nimmer voltooid
zo jij mij laat dromen
over de toekomstige nazomer

jouw stem is een droomgebied
mij terugbrengt naar een melodie
zonder disharmonie een onderdak
waar schoonheid woont

als een vrucht om in te rusten
een schoot van wijn en brood
mijn honger en dorst blijven wankelen
op de stilten van de dood

ik luister naar de diepte
gelegen in die ene tuin
waar zwaluwen met de wind spelen
en sterren de valleien met licht vullen

het zal een gebed blijven
de zachte strelingen van woorden
huid op huid wimper op wimper
helder is de morgen, de morgen is de bruid

Wendelt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 158