Als de schaduw bemint

als verdriet verdwaalt
tussen vreemde stemmen
en nacht het licht bestraalt
lijkt de ziel niet te gewennen
aan wat in wezen
toekomst bepaalt

taal zonder spraak
kerft bleke wangen
drijft los van enig baken
duidt vooral op
dood verlangen

als van nature
aan de einder geknaagd
doven ademende vuren,
de wereld wordt belaagd

als verdriet
de aarde tint,
en de weg naar buiten
bevlekt is verbannen
word ik enkel nog
door de schaduw bemind

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/bulgaars/

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 oktober 2012

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 5 stemmen 421