Netgedichten

netgedicht (nr. 45.982):

Mist

geluid verdrinkt in de verte
dichtbij

mist benevelt het zicht

het leven verdicht

het is hier en nu
kijk ...

kale takken botten druppels
als witte saffieren

een ekster zeilt binnen
geruisloos, uit het niets

landt op een tak, elegant
met goede manieren

zittend kijkt hij rond
en kijkt ... hier mist iets

zijn veren tooi is wit zo zwart
zijn scherpe oogjes glimmend hard
spichtig nu op mij gericht

ongedurig draaiend links en
rechts en springt weer luchtig op
verdunt zich vliegend uit het zicht

de saffieren sprankelen
twijfelen wankelen
vallen van de na-verende tak

alsof de ekster ze wist te stelen
met een list
met kinderlijk gemak

een paar druppels overleven

juweeltjes
van dit hier

mijn nu