Netgedichten

netgedicht (nr. 46.652):

Woordenkind

Woordenzon als poëzie
waarin de kleur verandert,
ankert lief en leed tot een
hongerige taal, verslaat
vergetelheid tot over grenzen
van de moraal of een ander
woord gebruikt als de
toekomst zich sluit tot een
geweven melodie, kameleon
van stilte, zwijgzame boreling
waarin meer te biechten is
dan te schrijven.

In de aanrollende golven van
de dagen tot in het holst van
elk gedicht ben er letterlijk
door bedolven en het gewicht
van bladwijzers van een tanend
licht, mijn geschiedenis nog niet
gedrukt is en ergens verborgen
ligt tot ik het vind, stuur ik
het naar ieder kind in hun wel of
niet begrijpen, laat het liggen tot
hun tijd zal rijpen om te plukken.

“ Poëzie is het enige wapen dat
het woord kan verslaan door
middel van de taal zelf.”

Bertrand Russell