Netgedichten

netgedicht (nr. 47.311):

eigen beheer

Gevraagd waar ze is
blijkt ze op weg naar betere tijden

Zere voeten in
knellende schoenen schoppen het
leven omver waar het niet wil
wijken

IJzer breekt ze met vaste, zonodig
met losse of andere handen

Een leeuw gaat ze te lijf
met blote vuist, ondertussen een
wolk met gif verjagend met een
pennestreek

Na een lange en eenzame weg vleit ze
zich neer op een uit tijd gehouwen
stenen bed en tuurt in voorbije
verten

Iemand telt haar dagen en dat is
degeen die ze zoekt en aan wie
ze wil vragen: geef dat telraam maar
even aan mij

Dat neem ik toch liever in eigen
beheer