Netgedichten

netgedicht (nr. 47.640):

roerei en champignons

Met stemverheffing deint rode wijn
in pas gevulde glazen
Een donderwolk daalt neer waar
onenigheid blijft hangen in de
zware lucht

De warme lunch wacht koud op
nutteloze borden
Onaangeroerd het roerei en de
champignons

Ogen die vol angst in niet vermoede
verten staren waar een palm van een
hand neerdaalt op tafel die de
polka danst met rode oren en een wit

voetje haalt bij de stilzwijgendheid
niet a la carte gepresenteerd
Alle tafels delen mee in de stilte
die geen geluid verdragen kan

Onhoorbaar dwerrelen vlokjes vrede
neer in twee gewonde harten
De boze hand kalmeert en zoekt...

Dan breken lippen door geluiddicht
zwijgen
Heel voorzichtig vooralsog...zooo
broos
Gevonden hand streelt duizend
woorden

Ultieme stilte is te ver van hier
en voorbehouden aan de dood die voor
geliefden zelfs dan nog niet zal
zwijgen