Netgedichten

netgedicht (nr. 47.793):

Verzadigd?

Behoed mij voor verzadiging
door de ogen, oren en de mond
ze bleven in begeerten steken,
doe de emoties maar op het slot
hangend aan de verzen van de horizon
als volle rijpe kersen, parelend
op kinderlippen, in het einde ving
ik niet de weelde alleen het bot.

Toen kwam jouw jeugd voorbij,
sindsdien kom ik zintuigen tekort,
na de droogte van de wintermaanden,
worden pioenen roze borstels, steken
schorpioen met zoet venijn, ontspringen
bronnen die de lusten mogen lessen,
ontkomen aan de slavernij van tijd
dien ik mij naar hartelust te bedrinken
uit de klare deugd die de Poëzie schenkt,
onverzadigd uit een aarzelende liefde,
ontstaat hoop en tevens mijn vernietiging.