voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.951):

Muze

Witte aangelijnde vlokken
Doorkruisen verre blauw
Traag wijkende naar verder

Zulk een gebaar
Maakt dat ik mijn gang aanschouw
Soms denk ik, ik ben klaar

Reeds moe van de dagen
Als ik vooruit in de verte staar
Ik vergeet ook het prille landschap
Dat vervaagt in een verleden gebaar

Witte aangelijnde vlokken
Verwarren in donzige trekken
In thans gelaagd azuur

Zoals de maagd
Aanvankelijk zonder vlekken
Het aardse aantrekt, op den duur

Zo wordt de voortgang
Telkens, eindeloos
Als van zelve uitgedaagd

Ik blijf op zoek
Naar de eeuwige ranke roos

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 22 april 2013

julius.dreyfsandt.zu.schlamm

Geplaatst in de categorie: mystiek

1
2
3
4
5

4.7 met 9 stemmen

431

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Petra Hermans, 12 jaar geleden

Kunnen vrouwen ook gewoon in hun eigen waarde
worden gezien en bemind?

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

Gedachtestromen, een zoektocht naar... de toon en kleur.
De elan zwevend rond een bloemenpracht...

Klaes, 12 jaar geleden

doorkruisen en verwarren in een mooi lentevers

Pama, 12 jaar geleden

De Muze geeft en neemt... maar we blijven erdoor geobsideerd.
Mooi verwoord.

kerima ellouise, 12 jaar geleden

het verlangen naar 'schoonheid' dat immer in zachte stroming zich met het aardse bindt...mooi.

Geef je reactie op deze inzending: