Netgedichten

netgedicht (nr. 48.093):

De diepste droom ?

Vlak voor het sterven ben ik gewekt
uit een onbegrensde niemandsland,
de uitnodiging van de dood - voor
poorten van de waan – voor mij als
diepste dromer in baatzucht geleerd
om toch maar af te slaan, kenmerkend
voor het hele traject, de droom graveert
met scherpe naald de duizend teksten van
z’n gedachten in het geaderd marmer,
mijn late schittering in het avondrood.

Om dieper en verder te gaan dan het
verlangen voor de laatste strofe haar
cirkel sluit en mij in een onderbewuste
wereld achterlaat, te ontwaken in de
niet meer bestaande sporen van de slaap,
de jaren gedompeld in de schaduwdruppels
van de tijd, wat mijn schreien smoort in
de barensgolven van de oceaan.

Dan wordt de droom steeds door een andere
vervangen maar verzwijgt hij meer dan hij verraadt.