Netgedichten

netgedicht (nr. 48.297):

Klokhuis

Er was nog niet geploegd
er was nog niet gezaaid,
het brein van de aarde was
nog niet geboren en ging de
zon onwetend onder in de
seizoenen van het eerste jaar.

Het wordt weer zomer,
z’n volle wagen is op pad
met de korenschoven naar
de molenstenen van de tijd,
zijn krakende karrenwiel
strijkt de plooien van de
laatste morgenstond
op zijn voorhoofd glad.

De wind wist de sporen
van de schepping uit, zaad
wortelt zich tot boom waaruit
de onbespoten appel viel,
tweedeling van een vrucht in
gelijke helften, wit of zwart
gelijk gestemde monden,
het klokhuis ging verloren.