Netgedichten

netgedicht (nr. 48.879):

Voor de allerlaatste keer

Onder 'n blauwe sterrenhemel
Zij aan zij
Verdwaald in 't duister
Wandelen wij

Op 't ritme van de wind
Deint het gebladerte op en neer
Terwijl de krekel teder sjirpt
voor z'n laatste keer.

Aan de waterkant
Tussen 't ranke riet
Kwaakt de kikker ongeroerd
Zijn hoogste lied

De korenhalm, sierlijk en slank
Vertelt de kruisbes en de braam
Zachtjes fluisterend
onze naam.

'n Schelle kreet
Door merg en been
Doorbreekt de stilte
Om ons heen

Je grote groene ogen
Staren me vragend aan
Fonkelend, vol verlangen
Ik laat je nooit meer gaan

Met 'n simpele aanraking
doorgrond je mij als geen ander
en bespeel je elke noot van mijn ziel
innig en zorgvuldig achter elkander

Hand in hand, langs het meer
Morgen zal alles anders zijn
Maar vandaag zijn we hier, nu,
Samen voor de allerlaatste keer