Netgedichten

netgedicht (nr. 49.834):

de wilde zwanen

een vlucht zwanen
tekent witte
wieken in de zwaarte
van de lucht

eens droeg het
meisje paarlen
gevlochten door het
haar

nu staat ze daar
en tuurt
een koningsdochter in
de rouw
trouw aan haar lieve
broers

de wind neemt haar
bittere tranen mee
gevangen door
gespreide vleugels

gebaar van welkom in
hun harten
te lang getart

wetend dat onder hun
gevederte
elf prachtige prinsen
schuilen

zichzelf schrijft de
lucht het weerzien
in een liefdesmanifest