Netgedichten

netgedicht (nr. 50.397):

Vlakbij zijn de woorden

Vlabij zijn de woorden, de gezichten,
vlakbij zijn de koude nieuwsberichten,
een zwarte vogel in een zwarte droom,
de regen die valt in de winterboom
en plots vliegt de vogel heen...

Vlakbij zijn de stilte en 't verlangen,
vlakbij is de pijn en gloriezangen,
een licht dat ver is en dat wenkt en lacht,
een hand die traag streelt en op morgen wacht,
en plots is het licht weer heen...

Vlakbij zijn de kluisters, de gedichten,
vlakbij zijn de oude vergezichten,
een witte Kerst en een groene loot,
een vers uit de Bijbeld dat uitzicht bood,
en plots weer de ster die verscheen.

Een heel goed, gezond en gezegend Nieuw Jaar voor iedere lezer(es).