Netgedichten

netgedicht (nr. 50.908):

het ras van mensen

Ik behoor tot het ras van aardbewoners
die vechten voor hun leven
net zoals vlammen die vonken spatten
dodelijk doelbewust
maar ook onverschillig
zoals steenslag op de wegen.

Ik behoor tot het ras van aardbewoners
die wonen in een land
waar staal- en napalmbomen
weelderig bloeien
en het brood gemalen wordt
uit levend beenderenmeel.

Het ras van aardbewoners heerst
tot achter iedere horizon
waar rotsen onverdund
door de aderen stromen
en de aarde
verdrinkt in een zee van bloed,

want hardheid kent geen grenzen.

Dit ras, deze primatensoort
leeft binnen zelfgebouwde
muren van beton, opgetrokken
rond ieder deel van het eigen ik.

Het is een ras dat de hemel laat leunen
tegen hun achterdeur van duisternis.

En de engelen in de hemel vragen
verbijsterd aan hun Heer:
zijn er nog mensen in dat ras?

God zwijgt.