Netgedichten

netgedicht (nr. 51.171):

Delta van de dromen?

Oh, dat onvolmaakte verlangen,

zo met enig lot verbonden,
zacht ontaarde onrust,
spiegel in de tweedeling
van geaarde geslachten.

woeste drift van het
ongewisse in een warme
golfstroom, avontuur
gebonden aan zelfverwijt

als een doorwaadbare rivier
waar lust en leven een kunst
in een oase van de overgave

heling door gelukzaligheid
die de alletijdse begeerte
overleeft en bewust wordt
van haar kwetsbaarheid,

geeft zich over aan erbarmen als
de dromen zich verdiepen om
zonder spijt door de groene delta
van mijn landschap kunnen stromen

wordt de richting geschonden,
stervend in onszelf als stormvloed
die breekt op een onbewoonde kust?