Onderhuids?

Elke dag een streepje
ouder je kijkt niet op
of om en je wordt ergens
in de ruimte aan jezelf
in iemand weerspiegeld

je volgt een reepje pijnloos licht,
waarin je weg kunt glippen,
jezelf verkleind het doel
zonder dat je het dromen verleert,
een vergezicht dat tegen zichzelf
en in de ochtendspiegel keert.

Misschien heeft de dood zich
al genesteld onderhuids,
sijpelen de uren zich door de vragen,
gevangen wat nog niet geschreven
of beluisterd werd, een misplaatste grap,
barsten in kristal waaraan je hebt bezeerd.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 30 april 2014

pebmartenskpnmail.nl

Je volt een reepje l

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 42