Netgedichten

netgedicht (nr. 53.072):

Karakter lezen

Op de vraag of ik genoeg
van mijn vader hield
om hem voorgoed
te vergeven
het liefst vergeten
kan ik niet ontkennend
antwoorden

hij timmerde zijn hart
uit de ingewanden
van de dood
liep langs
onbewogen kusten
bouwde vogelpaleizen
voor uitgestorven mussen

was nooit ergens
anders te bekennen
dan onder
moeders wil
die grenzeloos
en ontoereikend
worstelde
met Brabants verleden
in eindeloze bossen
gewonde soldaten
die de rivier overstaken
doodsgedichten prevelend
afscheid nemend van alle vaders

die moeder, een verpleegster
om het karakter van de rivier
te lezen met haar onschuld.