inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.245):

Vissen en vader

Het kleine joch schopt steentjes
voor zich uit fluitend op zijn vingers
verschrikt hij vogels aan de waterkant
waar hij de vissen voert, azend

op grote vangst, ’t liefst een karper
of dezelfde snoek, die hij met vader ving
hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek
en de ring van vuur achter zijn angst

in zijn handen ligt vaders favoriet
de geschubde strakblauwe blinker
het staartje rood, legt hij behoedzaam
terug in zijn vak, vandaag geen dood.

Schrijver: Hanny van Alphen, 17 januari 2015


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.4 met 7 stemmen aantal keer bekeken 344

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

hans_, 10 jaar geleden
In de sfeer van je schrijfsel ervoer ik het
als voortreffelijk en mee-belevend.
Mooi Hanny.
Marije Hendrikx, 10 jaar geleden
Een prachtig gewoordschilderd gedicht; graag gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)