Netgedichten

netgedicht (nr. 55.487):

We hebben toen bemind.

Ik heb de liefde bemind...
In haar adem
hoorde ik de vreugde
tussen hemel en aarde
op het hoogste punt
waar het samen smeltend beleven gebeurde.

Ik heb de liefde bemind...
In haar ogen
straalde het lachen
proefde ik de zoetheid op haar huid,
warme handen, opstandig, onhandig
troost in 't stil genieten
bijna stikkend kwam overgave
in borrelend, ontladend geluid.

Ik had de liefde ontmoet
wandelend met blote voeten in het zand
hand in hand
bedolven onder zilt begroeten
alles delen,
mijn lief, mijn zoet...mijn zielsverwant!

Ik had...
Jij had...
Wij hadden...
de liefde ontmoet,
kusten en streelden in overvloed
verdronken in elkander
omhelsden
dwaalden in liefdes-onschuld
de dagen en nachten voorbij,
tot kristallijne waarheid barstte
en het pure zuiver wit kraste.

Wij hadden de liefde ontmoet,
kwetsbaar in haar schoonheid
haar OER-stilte begroet
dragers van haar naam
hebben we haar oeverloos bemind
ontglipt als zand tussen onze vingers
hebben we haar laten gaan.

Tussen hemel en aarde
hadden we samen de liefde ontmoet!