Netgedichten

netgedicht (nr. 55.750):

ZIJN AFGELEGDE WEG

Hij keek over zijn schouder
en zag de weg, die hij afgelegd had
met weemoed dacht hij terug
aan de lange tijd, waarin hij leefde

zijn voetstappen wilde hij tellen
de contacten nogmaals in zich opnemen
aanrakingen werden weer herinneringen
het glimlachen en lachen klonk weer

uitgesproken woorden kwamen naar boven
mijmeringen deden warm aan
ook verdriet kwam in herhaling
maar werd overwonnen door de liefde

er was een en al confrontatie
terwijl zijn denken zich voortzette
ging hij verder terug in de tijd
beleefde de eerste levensstuipen

de toekomst diende zich aan
nu zag hij reeds de weg
die begaanbaar voor hem werd gemaakt
aan de hand genomen
keek hij om zich heen

in een stuk herbeleving
was hij een en al oor
en
zo vond hij zijn plaats
in het universum der tijden
een stofje in vergetelheid
opgegaan in de levenszee
waarvan het blauw hem rust gaf
dat hij nu voor altijd in zich draagt