Netgedichten

netgedicht (nr. 55.912):

kabinet van de dichter

De zomer kijkt de winter na
ongeschaafde planken

zongedroogd en uitgewerkt
net als hij die oude man
de schrijver van weleer

met verjaarde handen
timmert hij ´n eigentijds
verleden bij elkaar

zijn nieuwe kabinet
de winter achterhaald

op afgeschreven hout
dicht hij zijn leven

Schrijver: Inte feelders, 9 juni 2015

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: algemeen

zomer

winter

dichter

3.5 met 13 stemmen

331

Er zijn 11 reacties op deze inzending:

Annejan Kuperus, 10 jaar geleden

Zeer plastisch verwoord jij in 'Kabinet van de dichter' schrijver van weleer 's hang naar zijn verleden; 'k moest denken aan 'De Oude Man en de Zee' van Hemingway; ondanks tegenslag nooit opgeven. Met plezier meermaals gelezen...!

Hanny van Alphen, 10 jaar geleden

op afgeschreven hout
dicht hij zijn leven....prachtig slot van dit fraaie werk.

leonardo, 10 jaar geleden

Prachtig gedicht, Inte. Met weinig woorden veel gezegd.

kerima ellouise, 10 jaar geleden

een man om te eren...een gedicht om te eren!

Guy Aarts, 10 jaar geleden

Rijke en rake poëtische scène, zo mooi geschreven, Inte!

leonardo, 10 jaar geleden

Prachtige in weinig woorden een leven van een oude dichter geschetst. Knap hoor!

Jan van Sellingen, 10 jaar geleden

Een mooi ontroerend gedicht, teder geschreven en zeker het herlezen waard. Soms zou je naar een avond van deze dichteres willen gaan en dan stil luisteren naar dat wat er voorgelezen wordt.

Anton Cramer, 10 jaar geleden

Heel erg mooi Inte, die vergelijking die je doortrekt vanuit de zomer die de winter na kijkt en de slot strofe. En dat met zo zorgvuldig gekozen woorden.
Schitterend!

Micah, 10 jaar geleden

Bijzonder hoe je met meerdere parallellen naar het leven omkijkt in dit weemoedige, maar zeker prachtige gedicht.

geeraardt , 10 jaar geleden

Hoe verweerder en meer splinters, hoe sfeervoller de dichtsels.

hans_, 10 jaar geleden

Fijn om in staat te zijn om via de stem van je pen
je hele leven opnieuw voorbij te zien trekken in
donderwolken en in iets onnoembaar groots.
Je hebt er weer een waar kunststukje van gemaakt Inte.
Chapeau!

Geef je reactie op deze inzending: