inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 55.987):

Hoop

Er is een bank, een lege boom, en ver de zee,
de kleine zee waarin we samen sterk en jong
de baren stuwden, schuimend wolken joegen
op wilde rossen, onze manen tot de hemel.

Jij met felle baard, met ruwe herdersstaf
en gulle schaterlach, bazuin, heraut van leven,
eeuwig, gulzig leven. We lepelden de pap
als uitgehongerd, boerden luid en sliepen nooit.

Nu stappen we traag, als tijd die ketens draagt,
als rot dat tergend maar gestaag, tergend
altijd verder, terend verder gaat. En op de oever

hoor ik hoe jij steeds meer vermoeid, uitgehold,
als trage kano tegenstroom, hoe jij eenzaam traag,
geknield, nog altijd zingt, je eeuwig lied van hoop.

... bij het overlijden van een vriend, jong weggeknipt ... ...

Schrijver: Kris De Lameillieure, 20 juni 2015


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 133

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Alexander Peters
Datum:
20 juni 2015
Je pen moet van goud zijn, want je gedichten schitteren.
Naam:
Adeleyd
Datum:
20 juni 2015
Dit is inderdaad een lied van hoop, doorheen of tegen de wanhoop in. Mooi vertolkt!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)