Wijk aan Zee
ik sloot me op in het strandhuis
met alles wat ik wist over eb en vloed
tekende ik je ogen op de muur
schilderde je armen over ons bed
mijn kussen vol gedichten
en een deken van liefdesbrieven
door mijn tranen langs het raam
boetseerde je zandtorens
reeg je schelpen tot een ketting
kleurde je met je ogen touw blauw
en oranje langs mijn voetstappen
zeewier groen
ook helmgras
waaide je zand
met je adem
in het overblijfsel van de dag
dreigden wolken
dansten dode krabben
op een tapijt van scheermessen
in het overblijfsel van de dag
liet je meeuwen opvliegen
gmail.comGeplaatst in de categorie: eenzaamheid
wijk aan zee 4.0 met 5 stemmen 
144
144
Geef je reactie op deze inzending:
Kilometers zand en een enkele meeuw.
Waar het tij haar voetstappen niet heeft weggespoeld.