het gewicht van de uren

toen hij de golven
op het zwarte strand
hoorde breken

verbrandde hij met
wijd open ogen
om niet te verdwalen

de wrakke schepen
achter zich
geen mens kwam in

de buurt van zijn ziel
niemand sprak de taal
toeschouwer in het eigen

nooit vertelde verhaal
het langzame gif
voelde hij pas later

toen het gewicht van
de uren hem
op de knieën dwong

Eenzaamheid Indvidu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 113